Patron szkoły - Szkoła Podstawowa im. Orląt Lwowskich w Nowinach

Było ich 1421. W większości 13 i 14-letnich. Najmłodszy miał 9 lat. Złożyli ofiarę własnego życia na ołtarzu polskości Lwowa. 27% walczących w obronie Lwowa imiennych i bezimiennych dzieci to "Orlęta Lwowskie".

Pomysł zainteresowania się tematyką Lwowa zrodził się w listopadzie 1993 r. podczas prywatnej rozmowy p. Adama Pepasińskiego z p. Czesławą Fiedler. W długich, nieoficjalnych rozmowach podczas wielokrotnych spotkań lwowiaków z władzami szkoły wypracowano koncepcję tego pomysłu, którą w marcu 1995 r. przedstawiono społeczności szkolnej. 21 listopada 1995 r. szkoła otrzymała od Towarzystwa Miłośników Lwowa i Kresów Południowo - Wschodnich pismo z propozycją nadania placówce imienia "Orląt Lwowskich".

17 czerwca 1997 r. Szkoła otrzymała od organu prowadzącego - Rady Gminy Sitkówka - Nowiny zgodę na nadanie szkole imienia "Orląt Lwowskich".

20 kwietnia 1999 r. AKT NADANIA IMIENIA - "Orląt Lwowskich " Szkole Podstawowej w Nowinach wręczył przewodnicący Rady Gminy Sitkówka - Nowiny p. Zbigniew Pyk.

Otwarcia Izby Pamięci Imieniem "Orląt Lwowskich" dokonali:
p. Elżbieta Obręcka-Błoniarz (była dyrektor szkoły)
p. Zbigniew Pyk - przewodniczący Rady Gminy
p. Czesława Fiedler - członkini TML i KPW.

Goście obecni w uroczystości:
- biskup pomocniczy kielecki Marian Florczyk,
- kurator oświaty Andrzej Sygut,
- członek Zarządu Głównego TML i KPW p. Kazimierz Rozmiłowski,
- prezes oddziału Kielce TML i KPW p. Jacek Dębski,
- fundator sztandaru: p. Jerzy Trojanowski - v-ce prezes firmy "Kredyt Serwis",
- pani Janina Małys - ofiarodawczyni Krzyża ze Szkoły Kadetów we Lwowie.

Logo Szkoły Podstawowej w Nowinach

Izba Pamięci Szkoły Podstawowej im. Orląt Lwowskich w Nowinach

.......................................................................
ORLĘTA LWOWSKIE

Krwią zapisana
jedna z najpiękniejszych kart historii:

L W O W A  I  O J C Z Y Z N Y.

Wśród huraganu granatów,
gradu kul,
o głodzie i w chłodzie,
walczyli o wolną Polskę.
Młodzi ochotnicy:
uczniowie, studenci,
chłopcy i dziewczęta.

Ruszyli do boju
z gołymi rękami.
Ginęli i umierali
od ran.
Poległ Antoś i jego koledzy.
To nie ONI atakowali!
Zmuszeni zostali do obrony.
Nie sięgali po cudzą własność.
Bronili swojej Ojczyzny.

Dzieci walczyły,
choć od początku na przegranych pozycjach.
Front zmieniał się z godziny na godzinę.
Kule świstały,
młode życie zabierały.
Barykady krwią zbroczone,
MIASTO LWÓW zniszczone.
Chwila ciszy, znów strzały.
Łzy matek się przelewały.
Pole walki usłali swymi ciałami.

Bohaterskie dzieci.
Walczyły, aby do Polski należeć!

Najpiękniejsza karta historii Polski i Lwowa.

Bezprzykładna waleczność.
Niezwykły patriotyzm.
Najdzielniejsi wśród dzielnych.
Najwaleczniejsi wśród walecznych.

LEGENDA I HISTORIA

Przeszłość dziejowa – dziś ożywiona.

   Lidia Jędrocha